Καθώς πλησιάζουμε προς την τελική ευθεία για τις κάλπες της 20ής Σεπτεμβρίου, αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
Είναι γεγονός ότι οι επικείμενες εκλογές δεν μοιάζουν σχεδόν σε τίποτε με όλες τις προηγούμενες. Ακόμη και η μάχη για την πρωτιά μεταξύ των κομμάτων έχει αποκτήσει πολύ διαφορετικό περιεχόμενο. Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας, τι θα σηματοδοτήσει; Επικράτηση, παραδοσιακού τύπου, επί των κομματικών αντιπάλων; Πολιτική δικαίωση; Πιστεύω ότι θα σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο:
Οι πολίτες έχουν κουραστεί προ πολλού, από τις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις, που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την άσχημη εξέλιξη των πραγμάτων στον τόπο μας. Τούτη τη φορά μάλιστα οι πολίτες ζητούν, πιο ώριμοι από ποτέ, συνεννόηση και συνεργασία όλων των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων, για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα, για να βγούμε από τα αδιέξοδα.
Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί την προϋπόθεση για να γίνει πράξη και να μην παραμείνει κενός λόγος των μπαλκονιών αυτή η συνεργασία. Για να επιβληθεί, αν θέλετε, αυτή η συνεννόηση και συνεργασία χωρίς άλλη χρονοτριβή. Για να εφαρμοστούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος, για να προχωρήσουν οι επενδύσεις, για να πάει με σταθερότητα μπροστά η χώρα, για να επανέλθει η ανάπτυξη και να μειωθούν τα άδικα βάρη για την ελληνική κοινωνία.
Όπως είχα την ευκαιρία να γράψω και πριν από λίγες ημέρες, πιστεύω ότι η ΝΔ μπορεί να είναι πρώτο κόμμα και να κερδίσει στην Α' Αθηνών έξι έδρες. Αρκεί να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό, δίχως υστεροβουλίες και προσωπικούς υπολογισμούς. Δεν είναι μια μάχη αξιωματούχων και παραγόντων. Είναι μια μάχη που μας αφορά όλους το ίδιο. Είτε είμαστε στελέχη, είτε όχι. Είτε είμαστε υποψήφιοι είτε όχι. Προσωπικά νιώθω ότι η ευθύνη να αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις μου, μολονότι δεν υπάρχει αυτή τη φορά ο σταυρός προτίμησης, είναι μεγαλύτερη, ισχυρότερη και περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία.
Σε αυτό το προσκλητήριο, που υπερβαίνει τείχη και φραγμούς, είμαστε όλοι και όλες παρόντες και παρούσες. Όχι από κομματικό καθήκον αλλά από το Χρέος μας απέναντι στην πατρίδα μας, στην ιστορία της, στους εαυτούς μας αλλά και στις νέες γενιές που ήδη μας κρίνουν -και δικαίως- με αυστηρότητα.
8/9/2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου